Koenzym Q10

Koenzym Q10 (ubichinon) to naturalnie występujący związek obecny w każdej komórce ludzkiego ciała. Jest kluczowym składnikiem, który uczestniczy w procesie produkcji energii w mitochondriach - strukturach komórkowych odpowiedzialnych za. wytwarzanie ATP (adenozynotrifosforanu), związku wykorzystywanego w procesach energetycznych organizmu.

Badania naukowe wskazują, że po 30. roku życia naturalna synteza koenzymu Q10 w organizmie stopniowo się zmniejsza. W wieku 50 lat poziom koenzymu Q10 może być nawet o połowę niższy w porównaniu do okresu młodości.

To, co wyróżnia koenzym Q10, to jego podwójna rola w organizmie: uczestniczy w produkcji energii komórkowej oraz działa jako antyoksydant, chroniąc komórki przed uszkodzeniami wywołanymi przez wolne rodniki.

[DODAJ DO KOSZYKA]

Koenzym Q10 może być szczególnie wartościowym suplementem dla następujących grup:

• Osoby po 30. roku życia - z wiekiem naturalna produkcja koenzymu Q10 w organizmie stopniowo maleje
• Osoby stosujące statyny - badania wskazują, że statyny mogą obniżać poziom koenzymu Q10 w organizmie
• Osoby aktywne fizycznie - koenzym Q10 uczestniczy w procesach produkcji energii komórkowej
• Osoby dbające o zdrowie układu sercowo-naczyniowego - mięsień sercowy ma wysokie zapotrzebowanie na koenzym Q10
• Osoby starsze (powyżej 60 lat) - z wiekiem produkcja koenzymu Q10 może spadać nawet o 50-60%

Warto wiedzieć, że w badaniach naukowych stosowano różne protokoły dawkowania koenzymu Q10 i obserwowano różnorodne efekty:

Hernández-Camacho i wsp. (2018) przeprowadzili obszerny przegląd badań dotyczących zmian poziomu koenzymu Q10 w organizmie wraz z wiekiem. Wykazali, że:

• U osób 40-letnich poziom koenzymu Q10 w tkankach jest o około 30% niższy niż u osób 20-letnich
• U osób 80-letnich poziom spada nawet o 60% w porównaniu z młodymi dorosłymi
• W badaniach obserwacyjnych zauważono, że tkanki o wysokim zapotrzebowaniu energetycznym (serce, wątroba, nerki) wykazują najbardziej znaczący spadek zawartości koenzymu Q10 z wiekiem

Langsjoen i Langsjoen (2003) opublikowali przełomowy przegląd 9 badań klinicznych analizujących interakcje statyn z koenzymem Q10, w których:

• Zaobserwowano, że statyny hamują nie tylko syntezę cholesterolu, ale również koenzymu Q10, gdyż oba związki powstają w tym samym szlaku metabolicznym (szlak mewalonowy)
• U pacjentów przyjmujących statyny przez 6 miesięcy poziom koenzymu Q10 w osoczu obniżył się średnio o 40%
• W analizowanych badaniach klinicznych stosowano dawki od 100 mg do 200 mg dziennie
• Przy dawce 100 mg dziennie obserwowano zmniejszenie bólu mięśniowego o 40%
• Przy dawce 200 mg dziennie obserwowano zmniejszenie bólu mięśniowego o 75%

Badanie Q-SYMBIO (Mortensen i wsp., 2014) to wieloośrodkowe, randomizowane badanie kliniczne z podwójnie ślepą próbą, w którym:

• 420 uczestników z przewlekłą niewydolnością serca otrzymywało 300 mg koenzymu Q10 dziennie (w 3 dawkach po 100 mg) lub placebo przez 2 lata
• U osób przyjmujących koenzym Q10 zaobserwowano:
  • 43% zmniejszenie częstości występowania poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych
  • Poprawę klasy czynnościowej według NYHA (skala oceniająca wydolność fizyczną przy chorobach serca) u 58% pacjentów
  • Znaczące zmniejszenie hospitalizacji z powodu zaostrzenia niewydolności serca

Badania Cooke i wsp. (2008) nad sportowcami objęły dwa eksperymenty:

• W pierwszym 22 aktywnych fizycznie mężczyzn przyjmowało jednorazowo 200 mg koenzymu Q10 lub placebo 60 minut przed testem wysiłkowym
• W drugim badaniu 15 osób przyjmowało 200 mg koenzymu Q10 lub placebo dziennie przez 14 dni
• Wyniki wykazały:
  • Zwiększenie maksymalnej wydolności tlenowej (VO2max) o 4% po 14 dniach suplementacji
  • Zmniejszenie subiektywnego odczucia zmęczenia podczas testu wysiłkowego o 13%
  • Skrócenie czasu regeneracji po intensywnym wysiłku mierzone normalizacją poziomu enzymów mięśniowych (CK, LDH) o średnio 24%

Saini (2011) w swojej pracy przeglądowej analizował potrzeby suplementacyjne osób starszych, wskazując, że:

• Naturalna produkcja koenzymu Q10 u osób 65+ może być niższa nawet o 50-60% w porównaniu z młodymi dorosłymi
• W badaniach obserwacyjnych wyższy poziom koenzymu Q10 w osoczu korelował z lepszą funkcją kognitywną i wyższą wydolnością fizyczną u osób starszych
• Analizowane badania interwencyjne stosowały dawki od 100 mg do 300 mg dziennie
• Dawka 100 mg dziennie podnosiła poziom koenzymu Q10 w osoczu średnio o 91%
• Dawka 200 mg dziennie podnosiła poziom koenzymu Q10 w osoczu średnio o 174%
• W badaniach wydolnościowych u osób starszych stosowano dawki 200-300 mg dziennie
  przez 6 miesięcy

Uwaga: Powyższe informacje mają charakter edukacyjny i opisują protokoły stosowane w badaniach naukowych. Zalecana dzienna porcja naszego produktu to 1 kapsułka (100 mg). Przed zastosowaniem wyższych dawek należy skonsultować się z lekarzem.

[DODAJ DO KOSZYKA]

Optymalny sposób suplementacji koenzymu Q10 opiera się na badaniach naukowych dotyczących jego biodostępności:

Podstawowe zalecenia stosowania:

• Sposób przyjmowania: 1 kapsułka (100 mg) dziennie
  • Z czym przyjmować: z posiłkiem zawierającym zdrowe tłuszcze (oliwa z oliwek, awokado, orzechy, tłuste ryby)
  • Dlaczego: Koenzym Q10 jest związkiem lipofilnym (rozpuszczalnym w tłuszczach). Badania (Bhagavan i Chopra, 2006) pokazują, że biodostępność wzrasta, gdy jest przyjmowany z posiłkiem zawierającym tłuszcze
• Pora dnia: najlepiej rano lub w południe
  • Dlaczego: Przyjmowanie suplementów w stałej porze dnia pomaga w utrzymaniu regularności stosowania
• Regularność: codziennie o stałej porze
  • Dlaczego: Badania wskazują, że efekty suplementacji koenzymu Q10 obserwowane są przy regularnym, długotrwałym stosowaniu (Bhagavan i Chopra, 2006)
• Monitorowanie efektów: zwracanie uwagi na ogólne samopoczucie
  • Dlaczego: Indywidualna odpowiedź na suplementację może być różna w zależności od stanu zdrowia, wieku i stylu życia

Pamiętaj: Nie należy przekraczać zalecanej dziennej porcji do spożycia. Suplement diety nie może być stosowany jako substytut (zamiennik) zróżnicowanej diety.

Koenzym Q10 jest jednym z najintensywniej badanych suplementów. Oto kluczowe odkrycia naukowe:

• Badanie Q-SYMBIO (2014) - przełomowe, randomizowane badanie kliniczne z podwójnie ślepą próbą z udziałem 420 pacjentów, przeprowadzone przez Mortensena i współpracowników. Uczestnicy otrzymywali 300 mg koenzymu Q10 dziennie przez 2 lata. Badanie wykazało, że suplementacja wiązała się ze zmniejszeniem występowania poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych o 43%. Zobacz badanie
• Metaanaliza w Journal of Human Hypertension (2007) - Rosenfeldt i współpracownicy przeanalizowali 12 badań klinicznych (362 uczestników) dotyczących koenzymu Q10. Wyniki wskazały, że suplementacja koenzymem Q10 w dawkach 100-300 mg dziennie przez 8-12 tygodni wiązała się z obniżeniem ciśnienia skurczowego średnio o 17 mmHg i rozkurczowego o 10 mmHg. Zobacz badanie
• Badanie opublikowane w European Heart Journal (2007) - analizowało wpływ koenzymu Q10 na funkcje śródbłonka naczyń krwionośnych i stres oksydacyjny. Wyniki wskazały na potencjalny mechanizm działania koenzymu Q10 na poziomie komórkowym. Zobacz badanie
• Badania nad interakcją ze statynami - przegląd badań przeprowadzony przez Langsjoen i Langsjoen (2003) wykazał, że statyny mogą obniżać poziom koenzymu Q10 o 30-40%, co może przyczyniać się do występowania skutków ubocznych terapii statynami, takich jak bóle mięśniowe. Zobacz badanie

Poziom koenzymu Q10 w osoczu: < 0.5 μg/ml
Interpretacja: Poziom niski - może wskazywać na znaczący niedobór

Poziom koenzymu Q10 w osoczu: 0.5-1.0 μg/ml
Interpretacja: Poziom graniczny - występuje u wielu osób po 40. roku życia

Poziom koenzymu Q10 w osoczu: 1.0-1.5 μg/ml
Interpretacja: Poziom prawidłowy - optymalny dla większości osób

Poziom koenzymu Q10 w osoczu: 1.5-2.0 μg/ml
Interpretacja: Poziom podwyższony - często osiągany przy suplementacji

Poziom koenzymu Q10 w osoczu: > 2.0 μg/ml
Interpretacja: Poziom wysoki - typowy przy intensywnej suplementacji

Powyższe wartości mają charakter orientacyjny. Badanie poziomu koenzymu Q10 nie jest rutynowym testem i wymaga specjalistycznego laboratorium. Interpretację wyniku zawsze należy skonsultować z lekarzem.

1. Saini R. (2011). Coenzyme Q10: The essential nutrient. Journal of Pharmacy and Bioallied Sciences, 3(3), 466-467. https://doi.org/10.4103/0975-7406.84471
2. Hernández-Camacho J.D., Bernier M., López-Lluch G., Navas P. (2018). Coenzyme Q10 Supplementation in Aging and Disease. Frontiers in Physiology, 9, 44. https://doi.org/10.3389/fphys.2018.00044
3. Garrido-Maraver J., Cordero M.D., Oropesa-Ávila M., et al. (2014). Coenzyme Q10 therapy. Molecular Syndromology, 5(3-4), 187-197. https://doi.org/10.1159/00036010
4. Littarru G.P., Tiano L. (2010). Clinical aspects of coenzyme Q10: An update. Nutrition, 26(3), 250-254. https://doi.org/10.1016/j.nut.2009.08.008
5. Rosenfeldt F.L., Haas S.J., Krum H., et al. (2007). Coenzyme Q10 in the treatment of hypertension: a meta analysis of the clinical trials. Journal of Human Hypertension, 21(4), 297-306. https://doi.org/10.1038/sj.jhh.1002138
6. Mortensen S.A., Rosenfeldt F., Kumar A., et al. (2014). The effect of coenzyme Q10 on morbidity and mortality in chronic heart failure: results from Q-SYMBIO: a randomized double-blind trial. JACC Heart Failure, 2(6), 641-649. https://doi.org/10.1016/j.jchf.2014.06.008
7. Langsjoen P.H., Langsjoen A.M. (2003). The clinical use of HMG CoA-reductase inhibitors and the associated depletion of coenzyme Q10. A review of animal and human publications. Biofactors, 18(1-4), 101-111. https://doi.org/10.1002/biof.5520180212
8. Bhagavan H.N., Chopra R.K. (2006). Coenzyme Q10: Absorption, tissue uptake, metabolism and pharmacokinetics. Free Radical Research, 40(5), 445-453. https://doi.org/10.1080/10715760600617843
9. Cooke M., Iosia M., Buford T., et al. (2008). Effects of acute and 14-day coenzyme Q10 supplementation on exercise performance in both trained and untrained individuals. Journal of the International Society of Sports Nutrition, 5, 8.
   https://doi.org/10.1186/1550-2783-5-8
10. Judy W.V., Stogsdill W.W., Folkers K. (2018). Myocardial preservation by therapy with coenzyme Q10 during heart surgery. Clinical Investigator, 71(8), S155-S161. https://doi.org/10.1007/BF00226854
11. Folkers K., Vadhanavikit S., Mortensen S.A. (1985). Biochemical rationale and myocardial tissue data on the effective therapy of cardiomyopathy with coenzyme Q10. Proceedings of the National Academy of Sciences, 82(3), 901-904. https://doi.org/10.1073/pnas.82.3.901
12. Mohammadi-Bardbori A., Najibi A., Amirzadegan N., et al. (2015). Coenzyme Q10 remarkably improves the bio-energetic function of rat liver mitochondria treated with statins. European Journal of Pharmacology, 762, 270-274. https://doi.org/10.1016/j.ejphar.2015.05.041
13. Caso G., Kelly P., McNurlan M.A., Lawson W.E. (2007). Effect of coenzyme Q10 on myopathic symptoms in patients treated with statins. The American Journal of Cardiology, 99(10), 1409-1412. https://doi.org/10.1016/j.amjcard.2006.12.063
14. Schmelzer C., Lindner I., Rimbach G., Niklowitz P., Menke T., Döring F. (2008). Functions of coenzyme Q10 in inflammation and gene expression. BioFactors, 32(1-4), 179-183. https://doi.org/10.1002/biof.5520320121
15. Lister R.E. (2002). An open, pilot study to evaluate the potential benefits of coenzyme Q10 combined with Ginkgo biloba extract in fibromyalgia syndrome. Journal of International Medical Research, 30(2), 195-199. https://doi.org/10.1177/147323000203000210